آنشب مدينه كشتى درياى غم بود

درياى غم از كثرت ظلم و ستم بود

آنشب شفق بهر شقايق حجله مى بست

از هاله خون ، حجله روى دجله مى بست

آنشب قمر از زير ابر پاره پاره

ميريخت از پيمانه چشمش ستاره

آنشب سپيده ، درد دل با باد ميگفت

از كينه و بى رحمى صياد ميگفت

آنشب سحر با مرغ شب همدرد ميشد

گلبرگ سبز ارزوها، زرد ميشد

آنشب منادى ، بانگ بر افاق ميزد

بر پيكر زنگى شب ، شلاق ميزد

آنشب تمام اهل يثرب خواب بودند

غافل از سوز سينه مهتاب بودند

آنشب درون خانه ساقى كوثر

غم بود و ماتم بود و اسما بود و حيدر

آنشب تمام فاطميون جمع بودند

گوئى همه پروانه يك شمع بودند

آنشب حسن در گوشه اى نظاره گر بود

چشمش به جسم مادر و دست پدر بود

آنشب حسينش جامه بر تن چاك ميكرد

گرد الم از روى زينب پاك ميكرد

آنشب برادر با برادر راز ميگفت

خواهر به خواهر درد دل را باز ميگفت

آنشب حسن اشك حسين را پاك ميكرد

چون غنچه اى زينب گريبان چاك ميكرد

آنشب قضا نقش قدر برباد ميداد

كلثوم را درس شهادت ياد ميداد

آنشب على عليه السلام از ديده در ناب ميريخت

اسما به روى جسم زهرا آب ميريخت

آنشب به داغستان صحرا لاله ميسوخت

در سينه سيناى مولا ناله ميسوخت

آنشب خزان گهواره غم تاب ميداد

زهر ستم بر ما به جاى اب ميداد

آنشب على عليه السلام در زير لب ، رازى مگوداشت

با پيكر مجروح زهرا عليه السلام گفتگو داشت

ميگفت اى ائينه دار ملك هستى

محبوبه حق ، اسوه يكتا پرستى

بى تو بهار عمر من ، پائيز گرديد

پيمانه صبر على عليه السلام ، لبريز گرديد

كار على بى تو به عالم زار گشته

بى ياور و بى مونس و غمخوار گشته

زهراى من ، پيراهن تو غرقه خون است

رويت كبود و سينه تو لاله گون است

اى واى من بر بازويت باشد نشانه

از بس كه خوردى پيش چشمم تازيانه

رفتى چو در نزد پدر از دار دنيا

راز دلت را لااقل بر گوبه بابا

بر گوكه پهلوى تو را با در شكستند

بر گو درون كوچه بر من راه بستند

بر گو سيلى صورتم را سرخ كردند

انآنكه با سلام از كين در نبردند

بر گو پدر آورده ام بهرت نشانه

انآنكه با سلام از كين در نبردند

در ماتمت بايد مسير اه پويم

راز دلم را بعد از اين با چاه گويم

موضوعات مرتبط: اشعار مناسبتی ، حضرت زهرا سلام الله علیها ، ،

تاريخ : دو شنبه 17 تير 1392

| 1:1 | نویسنده : محب اهل بیت |

آنشب كه شب ، از صبح محشر تيره تر بود

آنشب كه از ان ، مرغ شب هم بى خبر بود

آنشب كه رخت غم به مه ، پوشيده بودند

آنشب كه انجم هم سيه پوشيده بودند

آنشب كه خون از دامن مهتاب مى ريخت

اسما براى غسل زهرا عليه السلام اب مى ريخت

آنشب خد داند خداداند كه چون بود

قلب على زندانى فرياد و خون بود

طفلى گرفته استين دانم به دندان

تا ناله خود را كند در سينه پنهان

آنشب امير المومنين با اشك ديده

مى شست تنها پيكر يار شهيده

مى شست در تاريكى شب مخفيانه

گه جاى سيلى گاه جاى تازيانه

صد بار از رفت و دست از خويشتن شست

تا جان خود را در درون پيرهن شست

مى شست جسم يار خود ارام و خاموش

مى كرد بر دستش نگه طفلى سيه پوش

خود در كفن پيچيد ان خونين بدن را

خونين بدن نه ! بلكه جان خويشتن را

چشم از نگه ، لب از نوا، ناى از سخن بست

بگشود دست حسرت و بند كفن بست

ناگه فتاد ان تيره كوكب را نظاره

برگرد ماه خويش ، لرزان دو ستاره

دو گوشوار غم ز هوش افتاده بودند

بر خاك تنهايى خموش افتاده بودند

دو جوجه در اشيان بى اشيانه

دو بلبل خاموش مانده از ترانه

از بى كسى دو بال درهم برده بودند

گويى كنار جسم مادر مرده بودند

داغ دل مولا دوباره گشت تازه

ريحانه ها را خواند پاى ان جنازه

كاى گوشه گيران شب غربت بياييد

آخر وداع خويش ، با مادر نماييد

ان پر شكسته طايران از جا پريدند

افتادن و خيزان جانب مادر دويدند

چون جان شيرين جسم او در بر گرفتند

يك بوسه از ان لاله پرپر گرفتند

يكباره از عمق كفن اهى بر آمد

با ناله بيرون دستهاى مادر آمد

در قلب شب ، خورشيد خاموش مدينه

بگذاشت روى هر دو ماهش را به سينه

ناگه ندا آمد على بشتاب بشتاب

دو گوشوار عرش را درياب درياب

مگذار زهرا را چنين در بر بگيرند

مگذار روى سينه مادر بميرند

خيل ملك را رحمى از بهر خدا كن

از پيكر مادر يتيمان را جدا كن

موضوعات مرتبط: اشعار مناسبتی ، حضرت زهرا سلام الله علیها ، ،

تاريخ : دو شنبه 17 تير 1392

| 1:0 | نویسنده : محب اهل بیت |

آن گروهی که می از ساغر بیگانه زدند

پشت پا برحرم وحرمت خم خانه زدند

سینه پر کینه شد از واقعه خم غدیر

کز ستم آتش کین بر درآن خانه زدند

اه از توظئه رهبر پیمان شکنان

که به فرموده او سنگ به پیمانه زدند

من نگویم که چه رخ داده ولی می دانم

شمع را کشته شرر بر پر پروانه زدند

سینه را میخ در خانه درید از اثرش

تیر غم بر جگر ساقی میخانه زدند

بلبل از سوز جگر نعره کشید از غم گل

تا که بر صورت گل سیلی خصمانه زدند

تا نبی رفت علی شد زستم خانه نشین

خنده شوق برآن همت مردانه زدند

گفت(ژولیده) که درذم عدو حافظ گفت

چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

ژولیده نیشابوری

موضوعات مرتبط: اشعار مناسبتی ، حضرت زهرا سلام الله علیها ، ،

تاريخ : دو شنبه 16 تير 1392

| 23:59 | نویسنده : محب اهل بیت |

آن كه بعد پدر در همه جا تنها بود

نور چشمان نبى، فاطمه زهرا بود!

گل مينوى بهشتى به جوانى پژمرد

آن كه عطر نفسش، بوى خوش گلها بود

پاره جسم نبى را ز جفا آزردند

مأمن فاطمه، بيت الحزَن صحرا بود!

همه گفتند: على بعد وى از پا افتاد

كوه صبرى كه چنان ثابت و پابرجا بود!

تا جگر گوشه محراب خدا را كشتند

چشم حيدر ز غمش يكسره خون پالا بود

رفت زهرا و على زآتش داغش همه عمر

سوخت چون شمع سراپاى، اگر بر پا بود!

بارد از ديده خود خون جگر «جيرودى»

بس كه آن ماتم جانسوز، توان فرسا بود

(كاظم جيرودى)

موضوعات مرتبط: اشعار مناسبتی ، حضرت زهرا سلام الله علیها ، ،

تاريخ : یک شنبه 16 تير 1392

| 23:59 | نویسنده : محب اهل بیت |

آتش به جان گلشن طاها فتاده است

غنچه غریب زیر قدم ها فتاده است

کوثر میان شعله آتش فتاده است

زخمی باد حادثه طوبا فتاده است

بابا میان کوچه دلش پشت در مگر

مادر میان معرکه تنها فتاده است

دست فرشته ها همه از غم به صورت است

نقشی کبود بر رخ زهرا فتاده است

فضه برس به داد که مادرزدست رفت

جای درنگ نیست همین جا فتاده است

بازوی او بگیر و بزن آب بر رخش

از پا به راه یاری بابا فتاده است

بانو نشسته سینه زنان آه می کشد

تا ریسمان به گردن مولا فتاده است

موضوعات مرتبط: اشعار مناسبتی ، حضرت زهرا سلام الله علیها ، ،

تاريخ : یک شنبه 16 تير 1392

| 23:57 | نویسنده : محب اهل بیت |